Loksins, Loksins

Það er rétt kæru bloggvinir, Eyfeld er mættur aftur, beittari en nokkru sinni fyrr.

Á dauða mínum átti ég fyrr von en að ég myndi setjast aftur með moðvolgann kaffibollann við lyklaborðið eftir alla þá harðorða og neikvæðu gagnrýni sem ég hafði fengið hér á þessu bloggi mínu. Tíminn græðir þó flest sár og bætti það mikið úr skák að hafa fengið afsökunarbeiðnir frá flestum málsaðilum. Ég hef því ákveðið að opna mig aftur fyrir umheiminum og hleypa sótsvörtum almúganum í hugarheim Eyfelds á ný.

Staða mála á Kóreuskaga
Segja má að nú standi Kóreuskagi á tímamótum. Allt frá því að lokahnykkur Alþýðulýðveldisins í Kóreustríðinu 1953 var unnin fyrir bý og vopnahlé Suður- og Norður-Kóreu aðeins dapurleg niðurstaða annars ágætrar orrustu hefur spenna verið að aukast á Kóreuskaga. Vestrænir kraftar kappkosta að lofsyngja ráðamenn syðra á meðan kínverski fjalarkötturinn gjóir glyrnum sínum í sósíalíska tilburði einræðisherrans nyrðra. Miklar sviptingar hafa verið í stjórnarfarsháttum ríkjanna tveggja en þó eiga þau það sameiginlegt að vígbúnaðarkapphlaupið er undirliggjandi í öllum pólitískum ákvarðanatökum í hvoru landi fyrir sig. Mikið hefur þótt halla á mannréttindi íbúa Suður-Kóreu og hafa samtök á borð við Amnesty International og Unicef hrundið af stað herferðum sem vitundavakning fyrir íbúa hins vestræna heims um bág kjör þjóðarinnar. Á meðan halda ráðamenn vestra múgsefjunarherferð sinni áfram með birtingum falskra upplýsinga og tölfræðigagna sem ætlað er að koma þeirri hugmynd í kollinn á okkur að íbúar Suður-Kóreu hafi það gott. Frelsissveitir Norður-Kóreumanna hafa haft í hótunum við ráðamenn Syðra og bíður heimsbyggðin öll milli vonar og ótta að þeir taki fyrsta skrefið og opni landamærin milli ríkjanna af sinni alkunnu snilld. 

"Byrjar gamli blóðbelgurinn að hneggja eins og hestur af hundasúrum" segja eflaust sum sjálfheljandi hórusmettin yfir vitneskju minni og yfirlýsingum um gang mála; en, ég hef nú þónokkra ástæðu til! Þannig vill nú oft vera að þeir sem ekki vita eða geta, þeir kenna eða prédika. Sjálfur mun ég aldrei koma nálægt kennslu enda absúrt það skólakerfi sem við lifum við í dag. Ástæða þess að ég sé mér fært að tjá mig um þessa frétt er reyndar sú að ég hef kynnst öðlingunum í Norður- Kóreu af eigin raun. Haustmánuðina mildu í Lundi 1997 bauðst mér að þýða almanak Norður-Kóreska Lýðveldisins yfir á sænsku fyrir hina minnstu þóknun. Ég, auðmjúkur, hnuffaði ekki tvisvar yfir slíku boði enda lengi haft dálæti af þeirri kímni og stjórnarkúnstum sem Kim Jong Il bjó yfir, annað en drullusmettið hann Halldór Ásgrímsson hafði á sinni stjórnartíð. Litlu kom það mér á óvart, þó ekki hafi það verið upp á samningaborðinu þegar ég ákvað að þýða almanakið, að mér var boðið til Norður- Kóreu í heiðursheimsókn þar sem ég fékk gistingu á 5 stjörnu hóteli sem á sér þjónustu enga aðra líka í hinum vestræna heimi, og mættu morðhaugarnir og tjónkutrantarnir í Berlín taka þetta sérstaklega að sér.

Ferðasaga mín til Norður-Kóreu er nú svosem saga sem á heima með annarri frétt og gott, ef ekki, í hinum sáluga Samúel sem hélt mér, og honum Litla Eyfeld  mínum, oft, ansi blautum hér á árum áður. Það sem aumingarnir í Evrópu kalla í dag linsoðið, blátt, ljósblátt er ekki til í orðabókum vina minna í Norður-Kóreu og held ég að það sé flestum hollast að sú bylting eigi sér fyrst stað í Suður-Kóreu, enda löngu kominn tími til að þetta afskræmda náriðlabú kynnist siðmenningunni.  


mbl.is Geta ekki tryggt öryggi erlendra sendiráða
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flugumferðarstjórar: Hnignunarmerki samtímans

Á 10 ára utanlandsferðasögu minni hef ég aldrei áður ferðast með flugvél til og frá landi. Nú í síðustu viku bauð sonur minn Ólafur Jóhannesson mér í útskriftaveislu sína við Háskólann í Lundi þar sem hann nemur sérhæfðar meltingarvegs- og endaþarmslækningar. Það yljar mér um hjartarætur þegar ég sé blikið í augunum á honum sem lýsir ástríðu hans á efninu og tel ég það deginum ljósara að hann sé á réttri hillu í lífinu.

En ég er ekki hér til að þvaðra um störf sonar míns heldur er ég hér til að gera flugumferðarstjórum lífið leitt. Eins og ég sagði áður hef ég aldrei áður nýtt mér hinn óþolandi farkost flugvélina á ferðum mínum utan, ég hef alltaf tekið "norrænu" til Danmerkur og farið þangað sem leið liggur á fingrinum. +

Þegar ég mætti á Malmö Flughavn í morgun sá ég að vél minni til Reykjavíkur var frestað. Áður en ég vissi af hafði ég ráðist á drykkjarsjálfsala og fengið tilheyrandi sekt upp á 300 sænskar.

Ég reiddist mjög er mér varð spurn af verkfallinu enda hef átt til saka að sækjast við flugumferðarstjóra um nokkurra ára skeið. Það var nefninlega árið 1988 á árum mínum sem skrifstofublók hjá Landlækna embættinu að ég var búsettur ásamt þremur börnum mínum í kjallaraíbúð móður minnar á Grettistgötunni. Mér við hlið bjó hinn ágætasti maður, vel menntaður og myndarlegur og hef ég ekkert út á hann eða írennilega konu hans að setja utan stækrar nályktar úr íbúð þeirra. Það sem fór þó í mig var hve aðgangsharður sonur hans var gagnvart dóttur minni,heitinni, Guðrúnu Ósk.

Hún Guðrún mín var veikburða á þessum tíma sökum fíknar sinnar og notfærði hinn svokallaði "vinur" hennar og nágrannasonur sér aðstöðuna sem hann var í. Hann gerði út dóttur mína eins og fiskveiðibát og "stjórnaði umferðinni" í hana af mikilli "snilld". Það ætti því ekki að koma mönnum á óvart að nágrannasonar fíflið sé nú í dag flugumferðarstjóri!

Flugumferðarstjórar eru sukksamir svallarar og eru eitt helsta hnignunarmerki samtímans og mannkynsins í heild.


mbl.is Áhrif á þúsundir flugfarþega
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Olíuvinnslustöðvar að Blönduósi

Þykir mér miður í umræðunni um olíuleit á Drekasvæðinu að ekki hafi áður verið rætt um staðsetningu olíuhreinsistöðva í sambandi við framkvæmdirnar.

Norðuvestur horn landsins væri upplögð staðsetning fyrir ofangreindar stóriðnaðarframkvæmdir og hefur Blönduós borið hæst á góma í tengslum við hreinsistöðina. Hún væri mikil lyftistöng fyrir bæjarfélagið og velgjörðarmenn þess sem og íbúa.

Ef okkar vanhæfa ríkisstjórn sér ekki möguleikana eru þeir svo sannarlega að fleygja barninu út með baðvatninu. En nú er björninn loks vaknaður upp frá löngum dvala og loksins kem ég mínum skoðunum á framfæri til almúgans, og mun ég vera sem eitur í æðum ríkisstjórnarinnar. Sjálfur þekki ég persónulega formann stórs olíufyrirtækis á Norðurlöndum en það nafn mun ég ekki gefa upp vegna eigin hagsmuna.


mbl.is Leiti að olíu undan Norðausturlandi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ígrundaður þankagangur hugsandi manns.

Tómas Guðmundsson, hárómantískur hræsnari!

Þar sem ég hef loksins komist í samband við ummheiminn í netformi langar mig að opna þessa síðu mína formlega með vel ígrunduðum pistli sem ég hef haft í bígerð um nokkurra ára skeið um Reykjavíkurskáldið víðfræga Tómas Guðmundsson.

Eins og við vitum nú flest var Tómas Guðmundsson ritstjóri Helgafells um árabil, með skelfilegum afleiðingum. Drykkfeldni hans og saurlífnaður varð þessu áður stolta bókaforlagi að falli og má sjá endurspeglun þessa klúðurs í ýmsum ljóðum hans; þó einna heilst í bókinni Léttara hjal þar sem Tómas bregður algerlega útaf eigin vana og talar á opinskáan hátt um skoðanir sínar sem eru vita fjarri þeim er eðlilegar ættu að teljast. Einnig má sjá óvönduð vinnubrögð og ritstíl í þessu verki hans þar sem hann sneiðir gjarnan frá almennri ljóðabyggingu.
Tómas á það gjarnan til að lofsyngja óðæðra kynið í ljóðum sínum og hafa mér þótt tilvísanir hans í þann ágæta stað sem Blönduós er óforskammanlegar og niðrandi fyrir bæjarbúa og velgjörðarmenn bæjarfélagsins!

Að þessum manni hafi verið úthlutuð pennavöld, hvað þá að gefa þennan sora og ósóma út er fráheyrt!

Árin 1915-1916 dvaldi móðir mín heitin að Neðri-Brú á Grímsnesi um nokkurra mánaða skeið tvö sumur. Þar hafði hún verið send í sveit eins og tíðkaðist á þeim tíma og átti hún í nánum samskiptum við umrætt Reykjavíkurskáld; of nánum ef út í það er farið. Skáldið hafði þá síðara sumarið lofað móður minni heitinni gulli og grænum skóm en ekki efnt loforð sitt við hana heldur á sinn einstaka hátt fundið sér nýtt viðhald og gaf, ef svo má að orði komast, skít í móður mína. Tók hann þá að halda við konu nokkra að nafni Dagný sem samnefnt ljóð fjallar um.

Atvik þetta sat í móður minni um ókomin ár hún var í því sem hinn óbreytti borgari myndi kalla ástarsorg.

Tel ég það nú fullljóst eftir vel ígrundaðar rannsóknir mínar á verkum Tómasar að ljóðið "Fyrir átta árum" hafi á einstakan hátt verið níðvísa, kvaðin til móður minnar. Þar líkir hann holdafari hennar við breiðgötuna Laufásveg og kvað hana með eindæmum ófríða.

Að Reykjavíkurbúar lofsyngi þennan mann og hafi reist honum minnisvarða mætti teljast sem áttunda syndin. Ég mun vafalaust hvetja börn mín til að marka minnisvarða þennan með eigin þvagi næstu pabbahelgi.


Um bloggið

Jóhannes Ólafsson

Höfundur

Jóhannes Ólafsson Eyfeld
Jóhannes Ólafsson Eyfeld
Hrokafullur einhleypur þriggja barna helgarpabbi; dómharður en þó dómgreindarlaus. Óflokksbundinn og óháður. Náttúrulaus iðnaðarsinni. Mikill áhugamaður um nútíma- og póstmóderníska tónlist og mikill aðdáandi Caput tónlistarhópsins.

Spurt er

Vilt þú verða að óskum íbúa Blönduós um olíuhreinsistöð í bæjarfélaginu?
Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (19.3.): 0
  • Sl. sólarhring:
  • Sl. viku: 1
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku: 1
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband